σε ένα συρταρι ξεχασμένο ήταν..

…γράφω απόψε λοιπόν σε εσένα .ναι σε εσένα τι κι αν υποστηρίζεις δήθεν ότι δεν σου αξίζω και άλλες τέτοιες δικαιολογίες γα να καλύψεις τις τύψεις σου.. ξέρεις κάτι? Δεν με αφορά .όχι δεν με νοιάζει με ποια ήσουν χθες ενδεχόμενος και σήμερα δεν με νοιάζει αν άλλαξες τα μαλλιά σου, αν τελικά πας στη σχολή ,αν πήγες γήπεδο ,αν βράχνιασε η φωνή σου, αν σκέφτεσαι την πρώην σου ..το μυαλό μου συγκρατεί αλλά πράγματα, δεν σου κρατά κακία γιατί έφυγες αθόρυβα ξαφνικά και ήσυχα μια νύχτα, κανένας κρότος ,κανένα σημάδι ..όλα μοιάζουν ίδια. .και ίσως κάποια στιγμή σε ευχαριστήσω για αυτή σου την απουσία, αλλά δεν ήρθε ακόμα αυτή η μέρα ..και μονολογώ τώρα εδώ ίσως και γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω ..σκόρπιες σκέψεις ..και είναι και αλλά είναι και λόγια και ιστορίες και στίχους και τραγούδια…επέλεξες να φύγεις να πετάξεις να ανοίξεις φτερά σ βλέπω από εδώ κάτω τα καταφέρεις καλά έτσι φαίνεται ..είσαι ψηλά δεν βλέπω καλά…νύχτες δίχως όνομα έτσι θα τις ονόμαζα τις νύχτες πλέον …ήμουν εξαρχής φλύαρη δεν θα σταματήσω τώρα …και εσύ ταξιδεύεις και πετάς και περιπλανιέσαι και ρουφάς στάλα στάλα κάθε εμπειρία… εγώ δεν θα σε έφτανα ..εγώ ακόμη δεν μπορώ να συμβαδίσω στο βάδισμα σου ..