Κάποια μου 'πε...

*(ΠΡΟ)ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου το έχει γράψει όμως μια κοπέλα που με ξέρει όσο ξέρω εγώ τον εαυτό μου.Επειδή λοιπόν αυτό το κείμενο σήμερα με συγκίνησε τόσο γιατί με ξέρει τοοοσο καλά όσο γιατί με άγγιξε τόσο με την ανάρτηση αυτή θέλω να της πω απλά ευχαριστώ ...ορίστε λοιπόν!

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Είναι κάποιες στιγμές που είμαστε πολύ ήρεμοι, δεν έχουμε υποχρεώσεις, άγχη, προγράμματα. Απλά χαζευουμε εικόνες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και σκεπτόμαστε.. είναι οι ώρες που βγαίνουν τα μεγάλα συμπεράσματα, οι αλήθειες της ζωής, ή έστω είναι οι ώρες που σκεφτόμαστε κάποια πράγματα.. και μας μοιάζουν παραμυθένια. Αυτές τις σκέψεις θέλουμε να τις μοιραστούμε. Άλλοι το κάνουν προφορικά. Άλλοι γραπτά σε μπλογκ, σε τετράδια, σε γράμματα. Τις λένε σε πολύ κόσμο ή απλά στην κολλητή τους..

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Είναι μια καλοκαιρινή ιστορία.. τότε που κάνεις βόλτες στην παραλία, τότε που βλέπεις το ηλιοβασίλεμα από το λιμανάκι, τότε που κάθεσαι με τις ώρες στον ήλιο και στη θάλασσα, τότε που βλέπεις το απέραντο γαλάζιο από την ξαπλώστρα σου πίνοντας ένα δροσιστικό καφεδάκι, τότε που χορεύεις και ιδρώνεις και για να δροσιστεις λούζεσαι με αλκοόλ, τότε που ο έρωτας φαίνεται τόσο μαγικός και παραμυθένιος...
Το κορίτσι της ιστορία μας, είναι στο λατρεμένο νησί και κάνει διακοπές...
Το αγόρι της ιστορίας μας επίσης...
Αλλόκοτο γεγονός οτι είναι στην ίδια παρέα...
..αλλά δεν έχουν συναντηθεί ποτε..
Και μετά από κάποια σερί και ανέκδοτα με άλογα, ακολουθεί ο καφές και τα ξεχασμένα γυαλιά.. και παγος μετά.. ακολουθεί πρωινη κουβεντουλα στα σκαλακια του σπιτιου της και ερωτικα, μυστηρια, φλερταριστικα μηνυματα.. μα παγος μετά.. και ματιες.. πολλες ματιες.. και παλι παγος μετά.. και παλι για καφε .. και αντε παλι..
μεχρι τα μεσα του Αυγουστου..
λιγο πριν την αυγη..
στις 15 του μηνα το πρωτο φιλι..
ετσι αρχιζει το παιχνιδι.. που δεν εχει νικητη.. που δεν εχει λογικη..
εχει μονο παθος,
εχει ποθο,
εχει καστανα ματια,
εχει τρελα.
εχει λογια που γινονται πραξεις.
Αλλα δεν τους θελει.. ποτε δεν μπορουν να βρεθουν.. και ερχεται η τελυταια μερα.. τοτε που γινεται δικος της. Και γινεται δικια του. Και γινονται ενα. Εκαναν ερωτα και ειχε παθος. Και ειχε και συναισθηματα, αλλιως δεν θα ηταν αγκαλια σε εκεινο το μερος. Αλλιως δεν θα υπηρχε η φωτογραφια.. και αυτη δεν θα του εγραφε απο κατω :

θυμασαι ρε γαμωτο :)

Αλλιως δεν θα συνεχιζε.. αλλιως δεν θα εκλαιγε το κοριτσι της ιστοριας μας στα σκαλακια διαβαζοντας το μηνυμα του.. αλλιως δεν θα πηγαινε σπιτι του μεσα στη νυχτα.. δεν θα μαγειρευαν.. δεν θα κοιμοντουσαν αγκαλια.. δεν θα μιλαγαν για ταξιδια στην Ιταλια.. δεν θα της εκανε εντυπωση το κοκκινο παπακι οταν το εβλεπε στο δρομο, εαν δεν υπηρχε συναισθημα.

Παρολα αυτα το παραμυθι σταματησε. Οχι δεν χωρισαν. Δεν τα ειχαν και ποτε για να χωρισουν. Δεν τσακωθηκαν , δεν διαφωνησαν, δεν παρεξηγηθηκαν.. απλα σταματησαν να μιλανε, να βρισκονται, να υπαρχει ο ενας στη ζωη του αλλου. Αυτος εξαφανιστηκε.. ετσι ξαφνικα οπως εμφανιστηκε μπροστα της και την ρωτησε αν θα παει σε κανα μπαρακι το βραδυ.. ετσι ξαφνικα οπως εσκυψε και τη φιλησε μεσα στο κλαμπ.. ετσι ξαφνικα οπως πηγε σπιτι της μεσα στη νυχτα.. ετσι ξαφνικα χαθηκε..
Δεν προλαβαν να γνωρισουν καλα.. ηξερε μονο τον ηχο του ξυπνητηριου του.. και αυτος το αγαπημενο της τραγουδι..
Δεν προλαβαν να πουν σ'αγαπαω. Δεν ξερω αν προλαβαν καν να το νιωσουν. Ειπε μονο αυτος οτι ειναι ''οτι καλυτερο υπαρχει στη ζωη μου τωρα..''
Δεν προλαβε να δει το νεο του αμαξι και το ολοκαινουριο σπιτι.. εχει αναμνησεις ομως απο το σπιτι μετο τζακι και τη θεα στη θαλασσα και στο νησι τους.

Το νησι που αρχισαν ολα. Το νησι που ειναι κολαση και παραδεισος μαζι. Το νησι που παντα θα γυρναει πισω γιατι την δενει κατι περιεργο με αυτο το νησι..
Και τωρα το αγορι της ιστοριας μας τριγυρναει σε αυτο το νησι.. και αν και δεν το ξερω.. υποπτευομαι οτι ολο και κατι θα του την θυμιζει.. ισως η αμμος.. ισως εκεινο το μερος..
το πιο ομορφο και το πιο θλιβερο τοπιο στον κοσμο..
Αυτη ειχε ζητησει..
''Κι αν εμφανιστει ενας ανθρωπος που γελα και που αρνειται ν΄απαντησει σε ερωτησεις ,τοτε θα ξερετε ποιος ειναι αυτος. Αν αυτο σας συμβει. Ξελαφρωστε με .Γραψτε μου πως ξαναγυρισε.''

Ετσι κι εγω της γραφω οτι ξαναγυρισε.. οτι ειναι σε εκεινο το σημειο κατω απο εκεινο το δεντρο και κοιταζει τη θαλασσα.. εχει εκεινο το απλανες βλεμμα.. κι οταν καποιος τον ρωτησει 'τι σκεφτεσαι ρε'.. θα απαντησει με μια απο εκεινες τις μυστηριες φρασεις του..
τα δικα μου..
τιποτα..
κατι..
καποια..
μια..
εκεινη..
το καλοκαιρι..
την ελευθερια..
ισως βεβαια απλα να κοιταξει και να πει με βαρια φωνη : σκαλωσα ..

Ισως αυτο ηταν .. ισως οχι .. ισως φυγει.. ισως ερθει.. ισως ξεπερασει.. ισως ερωτευτει.. ισως ξενερωσει.. ισως αλλαξει.. ισως χαθει.. ισως συναντησει.. ισως μιλησει.. ισως στειλει.. ισως ζητησει.. ισως ταξιδεψει.. ισως προσκαλεσει.. ισως φοβηθει.. ισως τολμησει.. ισως αγαπησει.. ισως λησμονησει.. ισως καταλαβει.. ισως συγχωρησει.. ισως εμπιστευτει.. ισως ευχαριστησει.. ισως ξαναδει.. ισως αυτος.. ισως αυτη.. ισως κανεις...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ειναι μια απο αυτες τις ιστοριες που λες δεν συμβαινουν στ' αληθεια. Ειναι οι ιστοριες που θες ευτυχισμενο τελος.. Ομως δεν ειχε αρχη για να εχει τελος.. Οποτε μην περιμενετε 'χαπι εντ' . Αν πιστευετε κι εσεις οπως εγω οτι το κοριτσι και το αγορι της ιστοριας μας πρεπει να ειναι μαζι.. Απλα να περιμενετε μια αρχη.. μετα.. ποιος ξερει.. ετσι κι αλλιως σε αυτη τη ζωη..
ολα ειναι δρομος..

*Δ