κι αν αφεθώ, να 'χουνε κάπου να με πάνε Και θ' αφεθώ, αρκεί να δω πως κάπου πάω.

Το καλοκαίρι αυτό με πνίγει

μα γιατί με πνίγει ;

Αυτή η πόλη με πνίγει

η άσφαλτος καίει

οι πολυκατοικίες καταρρέουν πάνω μου

μέσ΄ τα τρόλεϊ δεν μπορώ ν' αναπνεύσω

Συνηθίζω αλλού

εκεί είναι ωραία 

εκεί είσαι εσύ

εκεί είναι καλοί άνθρωποι

εκεί είναι γνωστοί

εκεί δεν φοβάμαι

εκεί είσαι εσύ

Ποιος είσαι εσύ ;

και από που και ως που ;

αλλά ναι 

βαθιά μέσα μου το 'ξερα

πως να μην το 'ξερα άλλωστε

πριν καιρό το βλέμμα μου σταμάτησε σε εσένα

το ΄ξερα σου λέω.

Μετά ήρθε η απόσταση 

αλλά δεν πειράζει μωρό μου

θα το κάνουμε δύσκολο έτσι

και είναι ωραία τα δύσκολα

και θα μας δέσει αυτό

ήδη γίνεται

είναι νωρίς λέω στον εαυτό μου

δεν ακούει ,πάντα έτσι έκανε

μια ζωή γαμημένος ενθουσιασμός

ακατάπαυστη φαντασία

μια φίλη μου πε

''Ετσι είμαστε , έτσι θα σκεφτόμαστε, δεν φταίμε εμείς..

τα βιβλία ,αυτά φταίνε''

της χαμογελάω όταν μου το λεεί αυτο

Και κάτι τέτοια βράδια έξω 

μου λείπουν τα εφηβικά μου καλοκαίρια

Σήμερα δεν έπρεπε να μουν εδω

κάπου υπάρχει ένα νησί.