Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει


Προχωράω γρήγορα,
χωρίς να ξεχνάω. 
Τελικά αυτό με γεμίζει στη ζωή 
αυτό θέλω να κάνω
να γνωρίζω ανθρώπους
να μου λένε τις ιστορίες τους
να συλλέγω στιγμές.
Μου ζήτησες να μείνουμε μαζί
όσο θα λείπω
με εμπιστεύτηκες 
και συνεχίζουμε
όσο πάει...
Είσαι και μεγάαααλος 
και εγω μπροστα σου 
μια σταλία
και δεν φοβάμαι
εκεί σ αυτά τα παράξενα μερη που πάμε 
κανέναν τους δεν φοβήθηκα 
απ'όσους μου γνώρισες
γιατί το είδα στα μάτια σου
απ'την πρωτη στιγμή 
δεν θα αφήνες να πάθω κάτι.
Και είσαι απ αυτους τους παράξενους τύπους
απ την πρωτη φορά που σε ειδα μ έκανες εντύπωση
και εκείνο το ταττου ...
που σε εξέπληξα όταν σου ειπα
''ξέρω τι είναι''....
Με κάνεις χαρούμενη 
με έκανες να το δω
με έκανες να το καταλάβω
ότι μπορω και καλύτερα.
Στο πριν ήμουν μονη μου
να προσπαθήσω για δύο.
Τώρα ξέρω πως 
έχω 
ΕΣΕΝΑ.. 

3 σχόλια:

Ναταλία είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ναταλία είπε...

ελέ...

Πολύ μου άρεσαν τα λόγια σου... Ακούς κι εσύ Νατάσσα βλέπω..! ;)

"Και να σ' έβλεπα να κλαις, τι θα 'χε γίνει; Αφού ο χρόνος τελικά... όλα τα σβήνει..."

Συγχαρητήρια για το όμορφο blog σου!
Θα περνάω συχνά να σε διαβάζω...

Καλή σου μέρα
Σε φιλώ

ελ είπε...

Ναταλία σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου !! ..ναι ακουω και αγαπω Νατάσσα :) να περνάς ομορφα ό,τι και να κάνεις