Τέτοιες ώρες
ξενυχτούσα
τέτοιες ώρες δεν
θεωρούνταν καν ξενύχτι
Είναι στιγμές που
είμαι και τα δύο
Λέω , λεν ότι
άλλαξα
αλλά βαθιά μέσα μου
ξέρω
δεν άλλαζουμε
απλά μαθαίνουμε που
να κρυβόμαστε
Πάντα ταξίδευα
πάντα οι σύντροφοί
μου βαθιά ριζομένοι στη γή
και αν όχι στη γη
ριζομένοι στην ψυχή
Πάντα έγραφα
έτσι αόριστα
έτσι για μένα
έτσι κρυφά
Πάντα λαχταρούσα
το μοναδικό
το δικό μου
το εγωιστικό
Θέλω να συνεχίζω να
γράφω τις ασυναρτησίες μου
μα τρομάζω
γιατί όταν
στρέφομαι στο χαρτί
είναι επειδή δεν
έχω που αλλού να στραφώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου