Δεν θέλω να πικραινεσαι τις Κυριακές τα βράδια

Εμένα αν με ξέρεις 
ξέρεις πως εγώ πάντα ήθελα να ταξιδεύω
και έγω έμενα σε λιμάνια
και δεν ζήτησα πολλά

Και μια μέρα 
έπρεπε να φύγω
να μου δώσω αυτό που πλέον καίει το λιμάνι
να ταξιδέψω

εμένα που με ξέρεις
ξέρεις πως δεν με ταξίδεψε κανείς
και ας ήταν το μόνο που ζητούσα
και όλο ζητάω ταξίδια πιο πολλά

You're alive and I still here

Τέτοιες ώρες ξενυχτούσα

τέτοιες ώρες δεν θεωρούνταν καν ξενύχτι

Είναι στιγμές που είμαι και τα δύο

Λέω , λεν ότι άλλαξα

αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω

δεν άλλαζουμε

απλά μαθαίνουμε που να κρυβόμαστε

 Πάντα ταξίδευα

πάντα οι σύντροφοί μου βαθιά ριζομένοι στη γή

και αν όχι στη γη

ριζομένοι στην ψυχή

 Πάντα έγραφα

έτσι αόριστα

έτσι για μένα

έτσι κρυφά

Πάντα λαχταρούσα

το μοναδικό

το δικό μου

το εγωιστικό

Θέλω να συνεχίζω να γράφω τις ασυναρτησίες μου

μα τρομάζω

γιατί όταν στρέφομαι στο χαρτί

είναι επειδή δεν έχω που αλλού να στραφώ.