Βιογραφικό

Εγώ που λες γεννήθηκα
Σαββάτο μεσημέρι
Σε μια πόλη που φαντάζουν όλοι ξένοι
Μα εμένα στο αίμα μου έτρεχε ποτάμι 
και μια φλόγα μέσα μου
Ξερό χορτάρι Αύγουστο
στον κάμπο τον Θεσσαλικό 
και εγώ καθώς μεγάλωνα
με τσίπουρο και μπύρα
χώρισα κομμάτια της καρδιάς
στα πέρατα της γης
Τα καλοκαίρια τα χρυσά
Ευβοιότικοι άνεμοι με φυσούν
και έμαθα και ξεχειμώνιαζα
στα βουνά της Ροδαυγής
Με ζέσταινε ένα τζάκι στης Ηπείρου τις πλαγιές
Με δρόσιζαν λιγάκι οι νύχτες οι ευβοιώτικες
και εγώ έτσι μεγάλωνα
και είχα και λιγάκι κάτι από νησιά, κάμπους και βουνά 

 

Δεν θέλω να πικραινεσαι τις Κυριακές τα βράδια

Εμένα αν με ξέρεις 
ξέρεις πως εγώ πάντα ήθελα να ταξιδεύω
και έγω έμενα σε λιμάνια
και δεν ζήτησα πολλά

Και μια μέρα 
έπρεπε να φύγω
να μου δώσω αυτό που πλέον καίει το λιμάνι
να ταξιδέψω

εμένα που με ξέρεις
ξέρεις πως δεν με ταξίδεψε κανείς
και ας ήταν το μόνο που ζητούσα
και όλο ζητάω ταξίδια πιο πολλά

You're alive and I still here

Τέτοιες ώρες ξενυχτούσα

τέτοιες ώρες δεν θεωρούνταν καν ξενύχτι

Είναι στιγμές που είμαι και τα δύο

Λέω , λεν ότι άλλαξα

αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω

δεν άλλαζουμε

απλά μαθαίνουμε που να κρυβόμαστε

 Πάντα ταξίδευα

πάντα οι σύντροφοί μου βαθιά ριζομένοι στη γή

και αν όχι στη γη

ριζομένοι στην ψυχή

 Πάντα έγραφα

έτσι αόριστα

έτσι για μένα

έτσι κρυφά

Πάντα λαχταρούσα

το μοναδικό

το δικό μου

το εγωιστικό

Θέλω να συνεχίζω να γράφω τις ασυναρτησίες μου

μα τρομάζω

γιατί όταν στρέφομαι στο χαρτί

είναι επειδή δεν έχω που αλλού να στραφώ.

 

Είχα τον κήπο της Εδέμ και τώρα δε μου φτάνει.

'άνθρωποι είμαστε ' , αυτή η δικαιολογία
άλλοι τα λένε λάθη
άλλοι μαλακίες
άλλοι τα ντύνουν όμορφα
τα λένε εμπειρίες.

μα σήμερα θα κάτσω μέσα
να ξεκουραστώ 
και να φιλοσοφώ με όποιον θέλω 

και εσύ να μου παρέχεις ασφάλεια
και μου έχτισα έναν κήπο κρυφό 
εκεί μέσα για να ζήσω.

Μα εγώ για σένα εχω φυλάξει τον καλύτερο εαυτό μου 
και μακάρι να μην δεις πότε όλα αυτά που δεν είναι
ό,τι είμαι εγώ μαζί σου.