If I lay here , would you like lay with me and just forget the world ?

Ζέστη .
Πρακτική .
Ρουτίνα .
Υπνος . 
Απ' τη Δευτέρα που γύρισα ζω την ίδια μέρα στο ριπιτ .. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΜΠΤΗ ΓΑΜΩ.
Ναι το σκέφτηκα καλά , θέλω κάτι να γίνει πριν πεθάνω απο βαρεμάρα.

Στη δουλειά όλα κυλούν γρηγορα χαρούμενα μια χαρα γενικά , αλλά η ζωή μου ειναί πανω σε χελώνα .Και οσο περναν οι μερες αρχίζω και καταλαβαίνω πως δεν θα ρθει αυτό που ψάχνω στη δουλειά , στο λεωφορείο , στη στάση ..βασικά που βγαίνει ο μελλοντικός ερωτάς μου να τον βρώ τώρα που με βολεύει να τελειώνουμε?

Και όλα αυτά γιατί αδιαφορώ για σένα , γιατί θα σπάσω αυτό που εφτιαχνα μέσα μου αυτα τα 2 χρόνια αν σκεφτώ εσένα και πως το βράδυ που βρεθήκαμε στη φοιτητική μου πόλη ήταν ίσως το τελευταίο μας.
Γελάω με τον εαυτό μου που λεω ''ίσως'' και κρατιέμαι απ αυτό το ενδεχόμενο.

Αλλα ήταν ωραίο βραδυ δεν μπορεις να πεις είχε κατι σκοτεινό και γαλήνιο ..

μου μίλησες ,

αναθεμα πόσα βραδια περάσαν να σε ρωτάω και να παίρνω την ίδια απάντηση .

Αυτή τη φορα μίλησες και ένιωσα πως χρειάζεσαι αγάπη ..

 και εγώ δεν γίνεται και ούτε θες να στη δώσω .

Μασ βρηκε το ξημερωμα να κάνουμε σεξ , να μιλαμε , να καπνίζουμε , να ακουμε μουσική .

 Σηκώθηκες έκανες μπάνιο , με προσκάλεσες , αρνήθηκα και είπα με μια χαλαρώτητα ''θα κανω σπίτι''.

 Στέγνωνες το σώμα σου βιαστηκά ,

μιλάγαμε και κάναμε πλάκα με μια χαλαρότητα που χα καιρο να νιώσω .

Με ρώτησες αν θελω καφέ , με το τσιγαρο στο στόμα και τα πόδια στο τραπέζι του υπολογιστή έγνεψα ναι ..

Δεν θυμάμαι πρίν πόσο καιρό είχαμε να πιούμε καφε σπίτι σου

 ..

πάνω από χρόνο.. 

Μέ ρωτησες για την πρακτική μου ,ο

ύτε ξερω αν σε ενδιέφερε , ούτε ξέρω αν σε ενδιαφέρω ..

ο καφές μας τελείωσε

και ντυθηκες να πας να δώσεις το μάθημα

και εγω να παω στο διάλο 

να κοιμηθώ επιτελούς 

και να μαι χαρούμενη και ηλίθια. 

 Θα μαι και εγω μια απ τις τόσες και τόσες που θες να κάνεις σεξ αχόρταγα και άπληστα ...

Και ξέρεις κάτι δεν με νοιάζει .. δεν με νοιάζεις . Απλα ξλερω πως τέλειωσε γιατι δεν σε χαιρέτησα γιατί έτσι έπρεπε .. και μ άρεσε
και ξανα πίσω και καλοκαιρινα φρούτα , μεσημεριανοί ύπνοι ,σειρές , διάβασμα , που και που κανας καφές και ξανα πρωινό ξύπνημα ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΙΠΙΤ.

Light is easy to love..Show me your darkness

Το σκοτάδι δεν το βλέπεις 

το ζεις.

Και μου το δειξες

για άλλη μια φορά μου το δειξες.

Σε βρήκα τυχαία ,

έτσι ήταν απ την αρχή

ξεκάθαρη τύχη.

Αργότερα το ίδιο βραδυ

έστειλες μήνυμα,

σου απάντησα,

σύντομοι και σαφείς.

Δεν είμαστε πια έφηβοι

μας κουράζουν τα αφηρημένα μηνύματα.

Θέλουμε το ξεκάθαρο.

Κουραστήκαμε να ψάχνουμε το νόημα πίσω απ' τις λέξεις.

Ετσι δεν χωράει αμφιβολία

Ξέρεις τι ζητά ο ενήλικας απέναντί σου.

Δεν μπορείς να τον παρεξηγήσεις,

δεν σου επιτρέπει μάλλον.

Και ένα βραδυ φτάνει,

σε εκείνο το δωμάτιο με θέα τον ακάλυπτο,

σε εκείνο το ισόγειο,

σε εκείνο το στρώμα ,το σκέτο..εκεί στο πάτωμα

να ανακαλύπτω την ομορφιά του σκοτεινού ,του κρυμμένου ,

του δικου σου

του δικου μου

αλλα ποτε μας.

Και αυτo το στρώμα έχει κοιμήσει 

τόσες και τόσες,

και αυτο το τασάκι έχει σβήσει τσιγαρα

τοσα και τόσα.

Και εμένα δεν με νοιάζει 

αρκει να μου στέλνεις σα με βλέπεις

σαφέστατα μήνυματα

να μην κουράζομαι

να μην πεδεύομαι

να μην μπερδευομαι. 

Τους ανθρώπους της ζωής μου θα 'θελα να τους κρατήσω

τελευταία νύχτα στην φοιτητική μου πόλη

δεν ξέρω από που να αρχίσω 

απ τα αμέτρητα ούζα

απ τα πάρτυ στα πανεπιστήμια

απ τα παρτυ στο τει

απ τις εκδρομές

απ τα καλοκαιρινά μπάνια

απ τα πάρτυ σε σπίτια

απ την πλατεία

απ το φρούριο τα καλοκαίρια με μπύρες

απ τη θέα στον άγιο Αχίλλειο 

απ το πάρκο

απ τα αμέτρητα μεθύσια

απ τα πανκ παρτυ

απ τα γέλια

απ τα κλάμματα

απ τη σχολή 

απ τις συναυλίες

απ τα ομορφότερα χρόνια της ζωής μου

γνώρισα ανθρώπους που δεν θα ξεχάσω ποτέ

που μου χάρισαν απίστευτες στιγμές

και αμέτρητες αναμνήσεις

τα τραγούδια 

οι φίλοι

οι αγκαλιές 

τα φιλιά

όλα αλλάζουν

όλα προχωρούν

όλα είναι δρόμος άλλωστε

θα μου λείψουν

ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Γιατί η φοιτητική μου ζωή είχε γεύση ούζο βύσσινο

Γιατί έκλεισε με τον πιο απίστευτο τρόπο

Γιατί χθες κοιμήθηκα με εκείνο το αγόρι που δεν είναι σαν τα άλλα αγόρια

Γιατί γνώρισα πολύ καλούς ανθρώπους 

αλλά τους δικούς μου καλούς ανθρώπους

αυτούς με την τσαλακωμένη ψυχή

τους μεθυσμένους

που καπνίζουν αμέτρητα τσιγάρα

που γυρίζουν σπίτι πρωί

που παρτάρουν με φτηνό κρασί

που δεν τους νοιάζει τι θα φορέσουν

που είναι αληθινοί

και ο καθένας του έχει τη δική του ιστορία

ΟΛΟΙ ΟΛΟΙ ΟΛΟΙ

καθένας διαφορετικός

εμένα θα μου λειψουν

...

Και γυρίζω πίσω και όλα θα ναι αλλιώς

και δεν έχω ιδέα τι στο διάολο θα κάνω 

αλλά η ζωή ξέρει

Η είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα

Σβηνω ,γραφω ,γραφω σβηνω
Μάλλον δεν ειμαι ακομα ετοιμη να σου δωσω μορφη
να βγεις απο μεσα μου , να σταματησεις επιτελους να τρως την ψυχη μου
με τροπο γελοιο , με τροπο χαζο .
Και σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω τι σκατα σκεφτομουν οταν δεν ειχα καποιον να σκεφτω
και δεν παει καιρος απο τοτε.
Δεν τα καταφερα.
Και δεν ειμαι δειλη ,και συγνωμη φιλες μου που δεν το λεω και ας το χετε καταλαβει
αλλα αν το πω , τοτε θα παρει μορφη και θα χει υποσταση και δεν θελω
Γιατι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει τιποτα
Εγω μονο να ελπιζω .. Μα καλα και αυτη η ελπιδα μου ,που ξεφυτρωσε ετσι ξαφνικα
και γιατι επιμενει ? γιατι δεν μαθαινει ? γιατι δεν τα παραταει να παμε στο διαολο?
Κακος μπελας μας βρηκε τωρα που λες , να παρακαλαω απο μεσα μου και να προσευχομαι σε ολες τις θρησκειες ,στην τυχη , το συμπαν ,αυριο να μου πεις ναι και να βγεις μαζι μου.