Το προβλημά μου η υπερβολή μου ..και ό,τι αργεί απάντηση να στείλει

Χθές στην πλατεία, όταν ήρθα να σε βρω,

μίλαγες με έναν παράξενο τύπο.

Φορούσε κοντομάνικο πουκάμισο
βερμούδα , σαγιονάρες ,

δεν μίλαγε ελληνικά,

είχε μακρυά σγουρά μαλλιά 

και μακρυά γενιάδα

ξεχώριζαν τα μεγάλα πράσινα μάτια του .

Μας κοίταζε έντονα πολλές φόρες

μας παρατηρούσε..

Μου χαμογελάει και με ρωτάει αν μπορεί να κάτσει δίπλα μου

του λεω πως δεν χρειάζεται να ρωτά.

Αφού με ρώτησε για μένα 

ήταν σειρά μου να μάθω για εκείνον τον παράξενο τυπο που ήρθε εκέινο το βράδυ στην πλατεία.

Ηταν Κροάτης που ταξίδευε για 25 μέρες στην Ευρώπη μέχρι που έφτασε και στη χώρα μας
χωρίς καθόλου λεφτά σχεδόν, κάνοντας ωτοστόπ και ολομόναχος.

Τα πάιδια θα τον βόλευαν κάπου για να κοιμηθεί το βράδυ, όταν τον χαιρέτησα μου ευχήθηκε καλή τύχη.

Από μέσα μου σκεφτόμουν τι ελεύθερος άνθρωπος!