Μια μέρα μαζί σου
(μα κάθε μέρα εκεί μαζί δεν είμαστε?)
ήταν διαφορετικά
ήταν στα μέρη σου
ήταν στο πατρικό σου
και ήμασταν οι δυο μας
και έβρεχε
και πήγαμε πρώτη φορά οι δυο μας για ποτό
και ήταν ..
τόσο διαφορετικά
ήταν το γωνιακό τζάκι
τα πολλά δωμάτια
η μεγαλη μπανίερα
που μας χωρούσε και τους δύο
το σπιτι με τους καθρεύτες
οι φωτογραφίες που ήσουν μικρός
το πόσο γλυκός είσαι στην αγκαλιά μου
το πως χάνομαι μέσα στη δικιά σου
και ας μην στα λέω
τα σκέφτομαι
και μπορεί και να τα εννοώ
αρκεί να με νιώσεις..
αν και σημερα υπήρξε μια στιγμή που με ένιωσες
ήταν τοτε που αφού είχαμε χαιρετηθεί
και εγώ βγαίνω απ την πόρτα
με φωνάζεις πισω
μ αγκαλιάζεις
μ φιλάς..
και αναρωτιέμαι
αν νιώθεις κάτι για μένα
1 σχόλιο:
α ρε ζελεδουκο
Δημοσίευση σχολίου