Τετάρτη 18 Απριλίου 2012
Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
If I could then I would ...
Μια μέρα μαζί σου
(μα κάθε μέρα εκεί μαζί δεν είμαστε?)
ήταν διαφορετικά
ήταν στα μέρη σου
ήταν στο πατρικό σου
και ήμασταν οι δυο μας
και έβρεχε
και πήγαμε πρώτη φορά οι δυο μας για ποτό
και ήταν ..
τόσο διαφορετικά
ήταν το γωνιακό τζάκι
τα πολλά δωμάτια
η μεγαλη μπανίερα
που μας χωρούσε και τους δύο
το σπιτι με τους καθρεύτες
οι φωτογραφίες που ήσουν μικρός
το πόσο γλυκός είσαι στην αγκαλιά μου
το πως χάνομαι μέσα στη δικιά σου
και ας μην στα λέω
τα σκέφτομαι
και μπορεί και να τα εννοώ
αρκεί να με νιώσεις..
αν και σημερα υπήρξε μια στιγμή που με ένιωσες
ήταν τοτε που αφού είχαμε χαιρετηθεί
και εγώ βγαίνω απ την πόρτα
με φωνάζεις πισω
μ αγκαλιάζεις
μ φιλάς..
και αναρωτιέμαι
αν νιώθεις κάτι για μένα
Πέμπτη 5 Απριλίου 2012
Πόσο ακόμα...
Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι,
όταν διεκδικούν μέρτικο απ την ψυχή σου.
Πόσο ψεύτες,
όταν σου ζητουν να γυρίσεις πίσω
εκείνα που δε σου έδωσαν ποτέ.
Πόσο μαλάκες,
όταν νομίζουν ότι πίστεψες
πως έρχονται μαζί σου,
για να μοιραστουν ένα όνειρο.
Αφού σκοπός ήταν το πλιάτσικο.
Και το ξερες.
Εντάξει.
Εκανες πως δεν καταλαβαίνεις,
γιατί έτσι βόλευε τη φαντασίωσή σου.
Καπέλο σου.
Κι αν το γουστάρεις με φτερό ,ακόμα καλύτερα.
Μην καταντήσεις όμως ποτέ τόσο αφελής να πιστέψεις
πως κάποιος απ αυτούς...
Εστω κάποτε..
Θα σε δικαιώσει...
Αλκυόνη
Παπαδάκη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)