Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

πέρασες όπως περνούνε όσα δεν θα ξαναρθουνε..

ΠΟΤΕ
ακους?
ποτε δεν θα ξαναρθουνε
είμαι εδώ με αυτον που θέλω!





Γιατι βγηκαμε απ το αμαξι 
να χωρεψουμε
τρελο χορο 
στη μεση του δρομου
μεχρι να αναψει πρασσινο
και να θυμισει
πως τελείωσε.
μεινε εκει που σε αφησα,
στη σπηλια
ενος χαμένου παραδείσου
ΑΝΤΙΟ







5 σχόλια:

αυτή που ήταν κάποτε είπε...

Πήγε να εισβάλλει το παρελθόν στο παρόν σου η ιδέα μου; Από την τελευταία εμπειρία μου καταλαβαίνεις τι κινήσεις θα σου πρότεινα! :)

ελ είπε...

καλα καταλαβες και να φανταστεις εσενα σκεφτηκα :P ναι αλλα το παρον μου ειναι καθημερινα διπλα μου και το παρελθον χιλιομετρα μακρια στην κυριολεξια..και δεν θα αφηνα το παρον απλα ισως χθες βγηκε λιγο αιμα απο εκεινες τις πληγες ..δεν ξερω αν με εκανε χαρουμενη η λυπημενη ...ξερω ομως πως περασε οπως περνουνε οσα δεν θα ξαναρθουνε

Ανώνυμος είπε...

τελικα ολοι οι αντρες ιδιοι ειναι.
οταν βλεπουν πως εχεις παψει πια να ασχολεισαι θελουν ΠΑΝΤΑ να κανουν αισθητη την παρουσια τους εισβαλλοντας με το ετσι θελω στη ζωη σου..
τσ τσ!
Σας νιωθω γιατι κι εγω καμμενη ειμαι!!

τα φιλια μου

I'm not she είπε...

ενημερωθηκα!
οι πραγματικοι αποχαιρετισμοι ειναι αυτοι που ερχονται αφου εχει περασει η μπορα,μετα απο καιρο, νομιζω... ε;

ελ είπε...

δεν μπορω να το πω με σιγουρια αποχαιρετισμο...