Σου γράφω πάλι από ανάγκη..

Τόσα να πω 

χιλιάδες οι σκέψεις

απλά θέλω να αντέξεις

γιατί το είδα υπάρχει κάτι

γιατί χαμογέλασες

και κάτι το διαφορετικό είχε αυτό το χαμόγελο

γιατί μετά από μια βδομάδα το γειά είχε αγκαλιά και φιλί

και το καληνύχτα το ίδιο ...

και είναι τόσο νωρις ακόμα

και σου κρύβω τους φόβος μου

μα αν αφεθείς λένε 

σε οδηγάει ο δρομος...

κάνε με πάλι να μην φοβάμαι τίποτα 

γιατί εκεί έξω κάποτε

μου αφησαν φοβίες και 

δεν λέει να κάνω πίσω 

τι βλακείες λέω 

μα ΔΕΝ θέλω να κάνω πίσω

βήμα δεν κάνω ..

και έχουμε χρόνο 

χαίρομαι που επιτέλους μπορώ να πω κάτι τέτοιο

ν ανακαλύψω τον κόσμο σου 

να σου δείξω τον δικο μου 

                                                                     καληνύχτες...