Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Και αν όλα τ' άλλαζα δεν θ΄ άλλαζα τη διαδρομή...


Σε γνώρισα εκεί
το ξέρουμε πια καλά εκείνο το νησί


μου γνώρισες και έναν έρωτα που
είχε κάτι να μου πει


και μετά οι δυο μας φτιάξαμε
έναν κόσμο και από κει μετά πετάξαμε


σου μαθα και μου μαθες πολλά
όπως να δένεις τη ζώνη στραβά
και σανδάλια να φοράς με παντελόνια μακριά
και εγώ να θέλω τα σγουρά σου τα μαλλιά




κάθε Πάσχα βάφαμε αβγά
λαμπάδες αγοράζαμε και δώρα πολλά


μαζί πάλι ήμασταν και στην Πρωτοχρονιά


και όταν πόνεσα αρκετά 
ήταν η δικιά σου αγκαλιά 
που με έκανε καλά


και βόλτες στα μαγαζιά
για να με κάνεις να χαμογελάσω ξανά
και βραδιές στο σπίτι
χα και μαζί σου έκανα και την τρύπα στη μύτη


μετράμε μαζί πολλές συναυλίες


τρέλες


φαγητό


ιστορίες


είναι και αυτά τα δικά ΜΑΣ καλοκαίρια
(τέσσερα συγκεκριμένα)


με μεθύσια πολλά
πότε η μία πότε η άλλη
στήριγμα για όποια έκανε κεφάλι


γελάμε ΠΑΝΤΑ πολύ


το παίρνουμε και που και που σερί


έχουμε μια αδυναμία στο κρασί



και μας την δίνει καμιά φορά
στο τραμ μπαίνουμε
 να πάμε κάπου διαφορετικά


κάναμε και μπάνια βραδινά 


εμείς πάντα θ' αγαπάμε το Ζορμπά


ξεχωριστά πάντα τα γενέθλιά σου

και εκλογές περάσαμε για φαντάσου 


στην πλάτη του αδερφού σου
έβαλα τα χαμόγελά σου


σου τραγούδησα λοιπόν και εγώ μια βραδιά 
ένα τραγουδάκι
ώστε εκεί που πάς να με θυμάσαι και εμένα λιγάκι


θα σου στέλνω γράμματα



μα κάνε μου μια χάρη
να προσέχεις 
το σγουρό σου το κεφάλι!!!
Εγώ εδώ μ αυτον τον τρόπο σε αποχαιρετώ
να θυμάσαι πως θα ρθω να σε βρω

ό,τι και αν γίνει

 Σ ΑΓΑΠΩ !
*στην    
κολλητή μου τη *Δ
για σένα τα παραπάνω
κοίτα ρε γαμώτο πόσα 
μα πόσα εχουμε περάσει 
αυτά μόνο μια γεύση απ΄την    
μαγική ζωή μας..
θα μου λείψεις εκεί που 
θα πας
θα σε σκέφτομαι εκει που
θα μαι
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Όταν βρέχει να τ' ακούς...


και η θέα απ το παράθυρό μου
αυτή
το πρωτοβρόχι
με πήγε για μια στιγμή λίγο πίσω
ναι πέρασε καιρός απ την τελευταία βροχή
που πίστευα πως θα 'ρθεις
σαν φτιάξει ο καιρός
και ήρθε και αυτή η πρώτη βροχή 
έκανε τον κύκλο του
και εγώ χαμογέλασα
ίσως να μου λειψε αυτή η μελαγχολία του καιρού
ίσως να φταίει που πάω να σπουδάσω
ίσως αυτό το γκρι τα λέει όλα
ίσως δεν με νοιάζει το γιατί
μου φτάνει που
ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ


Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

το χρώμα του φεγγαριού


Τι χρώμα έχει η λύπη;
 Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. 
Δεν άκουσες; 
Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη; 

Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε. 

Τι χρώμα έχουν τα όνειρα; 

Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. 

Τι χρώμα έχει η χαρά; 

Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου. 

Και η μοναξιά; 

Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί. 

Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!
 Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο. Να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις. Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στον φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. 

Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, 
τι χρώμα έχει η αγάπη; 

Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο. 

Τι χρώμα έχει ο έρωτας; 

Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος. 

Έτσι ε, ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι. Κοίταξε μακριά στο κενό και δάκρυσε. 

"Αλκυόνη Παπαδάκη ''

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ό,τι μένει πίσω


"Οταν φεύγεις, είναι σίγουρο πως ρισκάρεις.
Τίποτα δεν θα μείνει έτσι, όπως τ'αφησες.
Ο,τι μένει πίσω σου , μπορεί να μην το
γνωρίσεις, αν θελήσεις να το ξαναδείς.
Δεν μπορείς να αιχμαλωτίσεις παρά μόνο
τις αναμνήσεις σου..."
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ARK festival 2011...είπα ξέφυγα


Μα ποιος θα σου πει τι ειναι ωραιο τι ειναι σωστο και ηθικο;
 Ποιος θα μου πει και τι να κανω τι ειναι κακο και τι καλο; 


μα θα ζωντανεύω θα ξεσπάω θα ερωτεύομαι
θα ξαγρυπνάω


η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ΄αταξία


πάρε χρώμα απ' τις πληγές σου
ντύσου κόκκινα
κόψε τα σχοινιά πριν γίνουν 
συρματόσχοινα


It was summer, more than any truth
You have never called me just to hear my voice

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Μα και να πούμε να βρεθούμε όταν σωθούμε από παντού να δεις κανείς μας δε θα πάει στο ραντεβού...!



Έναν χρόνο πριν 
''για να βρεθούμε εμείς οι 2 δυο
πρέπει να σπάσουνε δυο κόσμοι
και να ζητήσουμε συγνώμη από παντού
ξανασκέψου το''

το φινάλε του τραγουδιού
επιβεβαιώνει το δικό μας φινάλε 
και όσο και να το περιμέναμε 
τελικά
κανείς μας ΔΕΝ πήγε στο ραντεβού






Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

And I'm H A P P Y !!!


και δεν με νοιάζει
αν θα γυρίσει
είμαι ήδη ταξίδι
τυχερός ο επόμενος... 
ένας φίλος μου έμαθε

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Γίνεται φιλία ο έρωτας ; (μα είσαι σοβαρός;)



'' Oι έρωτες που μας σημάδεψαν δεν ήταν σχέσεις κοινωνικές,δεν ήταν συναναστροφές κοσμικές, ούτε για να <<περνάμε καλά>>.Τι φτηνό αυτό το <<περνάω>> σαν ... <<ξεπετάω>>.Οι σχέσεις που έχτισαν και καταστράφηκαν πάντα θα είναι το κτίσμα μας και η κατεδάφισή μας και καμία σχέση δεν έχουν με φιλία αυτά που έγιναν.Δεν μπορούν να προσποιηθούν  ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ την αεράτη άνεση της χαρωπής φιλίας, είναι πάντα πληγωμένες και πάντα θυμωμένες, σαν παιδιά προδομένα. Έτσι πρέπει. Ο έρωτας είναι απολίτιστος , όχι πολιτισμένος {...}
Ένας έρωτας αληθινός ,κι αν χώρισε,δεν αλλάζει.Μένει εκεί,μνημείο του βίου και της πολιτείας μας ακίνητο σύμβολο μιας απόπειρας για αιωνιότητα που πληγώθηκε ακριβά.Δε γίνεται να εξελίξεις μια τέτοια ιστορία μετά το χωρισμό.Είναι πικρό,είναι ιερόσυλο.Μας τιμωρεί η καρδιά για τέτοια επιπολαιότητα και τέτοια ασέβεια.Πρέπει να εκτιμάμε όσα μας έφτασαν σε ακραία χαρά ,σε ακραία ελπίδα,σε ακραίο πόνο.Είναι φοβερό βήμα ένας έρωτας,όσο και αν έληξε αποτυχημένος .Υπήρξε <<σφετερισμός του απολύτου>>.Δεν ξαναγγίζεται αυτό.{...}
Οχι δεν πιστεύω πως όποιος ερωτεύτηκε αληθινά μπορεί κατόπιν να γίνει ειλικρινά φίλος με όποιον ερωτεύτηκε.Δεν υποφέρεται αυτή η μετάλλαξη.Είτε δεν ερωτεύτηκε αληθινά αυτό το πρόσωπο ως πρόσωπο ,μόνο ένα σενάριο σχέσης ,μια ιδέα απρόσωπη ερωτεύτηκε{...} ''




απόσπασμα απ το βιβλίο
''το  φάντασμα της αξόδευτης αγάπης''
απ τη Μάρω   Βαμβουνάκη

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

but you don't exist..


περιττός θάνατος 
δεν είναι και ο έρωτας ;
Ναι, αλλά του είναι απαραίτητο να ζήσει
την αναγκαία αθανασία του ονείρου...!

Κική Δημουλά

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

eternal sunshine....

Είμαι άτομο με πολλές απαιτήσεις
αν θέλεις να είσαι μαζί μου
είσαι μαζί μου..
εγώ είμαι μια πολύ μπερδεμένη κοπέλα
που θέλει την ηρεμία της..
και ΜΗ με θεωρείς δική σου!!





* αυτή που ήταν κάποτε   
ίσως καταλάβει  
λίγο παραπάνω

στον άγνωστο έρωτα...

Χάριζε μου ηλιοτρόπια 
ναι, εσύ έρωτα επόμενε
τώρα που κάπου μακριά θα πάω
βρες με και χάριζε μου ηλιοτρόπια
μόνο βρες με
γιατί φεύγω
και πέρασα πολλά
εδώ έβρισκα μόνο νυχτολούλουδα
δεν τα θέλω πια
γιατί χάνουν το άρωμά τους τη μέρα
είναι για μια νύχτα ξέρεις
και το άρωμά τους το θυμάσαι για καιρό
αλλά εγώ τώρα θέλω ήλιο
βαρέθηκα στο σκοτάδι
να περιμένω τα νυχτολούλουδα
γι΄ αυτό βρες με 
και να μου φέρνεις ηλιοτρόπια
μεγάλα....
κίτρινα....
απ' αυτά που χαμογελάνε στον ήλιο
και ας μην έχεις έρθει ακόμα 
εγώ θα περιμένω
απλά ψάξε καλά και βρες με
δεν θα ναι εύκολο γιατί είμαι ταξίδι
γιατί σου είπα
δεν σου είπα... ;
δεν τα θέλω τα νυχτολούλουδα
άστα αυτά όμως
έλα εσύ
βρες με 
και μην ξεχνάς
να μου χαρίζεις ηλιοτρόπια