Άντε να βρεις τίτλο σ αυτό...

Τελευταία ανάρτηση 

αύριο 2012

και πως τέλειωσε ο χρόνος ?

ΥΠΕΡΟΧΑ

και αρχίζουμε

νέο έτος

και σε θέλω μαζί μου

και είμαστε μαζί 

και μοιάζουμε με χάρτινες σαίτες

και μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια

άντε 2012 !!

Για μια μέρα που  κάναμε Παρίσι την Πανόρμου....

Να 'ρχεσαι στον ύπνο μου ..

να κυνηγιόμαστε στο μυρωμένο λιβάδι των αισθήσεων, 

των παραισθήσεων,

να σε φτάνω, 

να σ' αγγίζω, 

να σε πιάνω

να σε κουνώ, να σε ταρακουνώ!

Μόνο να έρχεσαι στον ύπνο μου κάθε νύχτα

Τ' άλλα θα στα πω στ' αυτί

                           Για τις νύχτες μας που θα ΄'ρθουν..

Σου γράφω πάλι από ανάγκη..

Τόσα να πω 

χιλιάδες οι σκέψεις

απλά θέλω να αντέξεις

γιατί το είδα υπάρχει κάτι

γιατί χαμογέλασες

και κάτι το διαφορετικό είχε αυτό το χαμόγελο

γιατί μετά από μια βδομάδα το γειά είχε αγκαλιά και φιλί

και το καληνύχτα το ίδιο ...

και είναι τόσο νωρις ακόμα

και σου κρύβω τους φόβος μου

μα αν αφεθείς λένε 

σε οδηγάει ο δρομος...

κάνε με πάλι να μην φοβάμαι τίποτα 

γιατί εκεί έξω κάποτε

μου αφησαν φοβίες και 

δεν λέει να κάνω πίσω 

τι βλακείες λέω 

μα ΔΕΝ θέλω να κάνω πίσω

βήμα δεν κάνω ..

και έχουμε χρόνο 

χαίρομαι που επιτέλους μπορώ να πω κάτι τέτοιο

ν ανακαλύψω τον κόσμο σου 

να σου δείξω τον δικο μου 

                                                                     καληνύχτες...

I hope the whiskey and the rain...

http://www.youtube.com/watch?v=7QPy3J6uZQQ

καλημέρα...

και γίνεται όλο και καλύτερο

δεν το χα φανταστεί έτσι

και εδώ στην κρύα πόλη

μια βδομάδα μακριά σου

μα μιλάμε 

πειραζόμαστε

στέλνουμε τραγούδια ο ενας στον άλλον

και ψηφιακές καρδούλες

και πια πιστεύω σε κάτι όμορφο

επιτέλους

και εσύ ήθελα να σουν 

κανένας άλλος

και το είδες χαίρομαι τόσο που το είδες

είναι αρχή ακόμα για μεγάλα λόγια

απλά χαμογελώ όταν σε σκέφτομαι

ωχ ...νομίζω γίνεται συνέχεια αυτό

  

It's been raining now for days

 and I couldn't solve your mysterious ways

 I hope the whiskey and the rain can wash our sins

 and take away the pain..

- μου λείπεις 

-αλήθεια τώρα ; 

-ναι 

-και εμένα μου χεις λείψει   ...  απάντησα

και το λέω και το ξαναλέω στον εαυτό μου πως δεν είναι φανταστικός ο διάλογος ..και πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει και να νιώθω αυτό το τόσο όμορφα ενοχλητικό σφίξιμο στο στομάχι ..φτάνει πολλά είπα..βρέχει όλη μέρα σήμερα .. ε και ..? και εδώ μαγεία βρίσκω ! ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ 

έχουμε χρόνο...για συναντήσεις σε σταθμούς βροχής ταξιδιώτες σε τοπία αφαίρεσης ...

Bάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή..

είσαι μια ανάσα στη ζωή μου

καθημερινότητά μου 

αλλά όχι ρουτίνα

είσαι αυτό το καινούριο

και φέρνεις μαζί σου 

αυτό το νέο άρωμα

τη μυρωδιά σου.

θελω συνέχεια

θέλω να μου δείξεις τον κόσμο σου

να μάθεις τον δικό μου

και μετά

θα αφεθώ 

θα ερωτευτώ

θα πετώ

θα γελώ

θα σιωπώ 

θα ΖΩ

καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου ...

Το μυαλό είναι απο μόνο του οπιούχο

έρωτας το πιο σκληρό ναρκωτικό .τι τα θέλετε όλα τα σκατά που πίνετε και καθετί χημεία που δηλητηριάζει  τον εγκέφαλό σας όταν το μονο που μπορειτε να κανετε ειναι να ερωτευτειτε....γιατι πια ετσι ειναι το βλεπω γυρω μου, ζω σε μια υπνοτισμενη εποχη που ολα σου προσφερονται στο πιατο ,για ολα υπαρχει η ετοιμη λυση ωστε να μην μπεις στο κοπο να παιδεψεις το κεφαλι σου.σβηστηκαν τα ονειρα ,η φαντασια,ο ερωτας...αυτα μονο αναζητω αυτα ψαχνω στο βλεμμα οποιου συνανταω..σε ενα τοιχο τυχαια διαβασα οτι '' μας αρεσει οτι απαγορευεται αλλα αμα κατσει η φαση και επιτρεπεται εκει γιατι τα χανετε? ''...σε μια γενιά που ο ερωτας ειναι ελευθερος δεν υπαρχουν ερωτευμενοι.Ψαχνω το ατομο που θα βλεπει λιγο παραπερα δεν θελω παλι να πεσω στην παγιδα που θα του εξηγω εγω ,θελω καποιον να με παρει απ το χερι και να με ταξιδεψει στον κοσμο του,και δεν το κρυβω φοβαμαι ..γιατι ενα γαμημενο αποθημενο μου αφησε μια μεγαλη πληγη την ανασφάλεια και παλευω μεσα μου να βγω απ αυτο..και να ζω, να μην φοβαμαι τον ερωτα , να τον ρουφαω σταλα σταλα να ξεχναω τα παντα ,να χαμογελαω με το που ακουω το ονομα του,να τρεμω οταν ερχομαι κοντα του,να τον ζηταω οταν ειναι μακρια, να μου μαθαινει να ακουω, να σιωπει,να σιωπω...να χανομαστε στις σιωπες μας...ο  S.Dalli  ειπε ''μην παιρνετε ναρκωτικα,γινεται τα ναρκωτικα''.. ο ενας για τον αλλον, να γινεις και να γινω ναρκωτικο σου..ερωτευτειτε σε ενα κοσμο που φοβαται να αφεθει ,ερωτευτειτε σε ενα κοσμο που κοιμαται,ερωτευτειτε σε ενα κοσμο που σιωπει μοναχος του...οι ανθρωποι πλεον φαντασου θεωρουν αγαπημενη τους διασκεδαση ενα δωματιο σκοτεινο που σε εμποδιζει να βλεπεις το προσωπο και τις εκφρασεις των αλλων, με μουσικη τοσο δυνατη ωστε να μην επιτρεπει  καμιά συνομιλια ..σιγα σιγα και ο αλλος δεν θα μπαινει καν στον κοπο να μιλησει ή να σε κοιταξει καταματα να ανακαλύψει τι σκεφτεσαι...μενουμε θεατες και χανουμε την ουσια..παιρνουμε χημειες για να δουμε ωραια πραγματα και να νιωσουμε ομορφα ..ποτε θα καταλαβετε οτι ''το μυαλο ειναι απο μονο του οπιουχο'', δεν εχεις  ανακαλύψει τι πραγματα μπορεις να κανεις με τη σκεψη σου ,και ειναι κριμα, ή τι χαρα μπορει να σου προσφερει ο έρωτας ...ξυπνηστε και ζηστε!ερωτευτειτε μεχρι υπερβολικης  δόσης .

Απ΄ το μηδεν ...

ξυπνώ μεσάνυχτα

κι ανοίγω το παράθυρο

και αυτό που κάνω 

ποιος σου το πε αδυναμία

που λογαριάζω 

το μηδέν μου με το άπειρο

και βρίσκω ανάπηρο 

τον κόσμο στα σημεία

στάχτη γίνανε τα πάντα

κάηκε το παρελθόν μου

όλη μου η περιουσία 

στην καρδιά και στο μυαλό μου

                        τη ζωή μου μηδενίζω 

πάει να πει πως ξαναρχίζω

τη ζωή μου μηδενίζω

πίσω δεν ξαναγυρίζω

και ναι λοιπόν το ξεπέρασα

έφυγα μακριά 

και άφησα το μυαλό μου να περιπλανηθεί 

σε νέες εικόνες, στιγμές ,εμπειρίες

το δεύτερο τραγούδι

ήταν πάντα το πιο αισιόδοξο κομμάτι

στη ζωή μου

και όταν το χρειάζομαι έρχεται για να μου

θυμίσει να βάζω φωτιά στα φρένα 

ταχύτητες μεγάλες 

από δω και πέρα

σ αφήνω πίσω με τον οίκτο σου

και όλα όσα ένα χρόνο πριν είχα και μου πήρες...

πάει να πει πως ξαναρχίζω !

Και μοιάζουμε με χάρτινες σαΐτες

δεν έφυγα απλά για λίγο ξέφυγα

ναι λέγεται νέα ζωή

ναι μακριά από πολλά

και κρατάω απ' το παρελθόν μόνο όσα έχουν συνέχεια στο αύριο

είναι ωραία εδώ

επιτέλους τα καταφέρνω

απ'ο δω και πέρα

συλλέγω στιγμές

Και αν όλα τ' άλλαζα δεν θ΄ άλλαζα τη διαδρομή...

Σε γνώρισα εκεί

το ξέρουμε πια καλά εκείνο το νησί

μου γνώρισες και έναν έρωτα που

είχε κάτι να μου πει

και μετά οι δυο μας φτιάξαμε

έναν κόσμο και από κει μετά πετάξαμε

σου μαθα και μου μαθες πολλά

όπως να δένεις τη ζώνη στραβά

και σανδάλια να φοράς με παντελόνια μακριά

και εγώ να θέλω τα σγουρά σου τα μαλλιά

κάθε Πάσχα βάφαμε αβγά

λαμπάδες αγοράζαμε και δώρα πολλά

μαζί πάλι ήμασταν και στην Πρωτοχρονιά

και όταν πόνεσα αρκετά 

ήταν η δικιά σου αγκαλιά 

που με έκανε καλά

και βόλτες στα μαγαζιά

για να με κάνεις να χαμογελάσω ξανά

και βραδιές στο σπίτι

χα και μαζί σου έκανα και την τρύπα στη μύτη

μετράμε μαζί πολλές συναυλίες

τρέλες

φαγητό

ιστορίες

είναι και αυτά τα δικά ΜΑΣ καλοκαίρια

(τέσσερα συγκεκριμένα)

με μεθύσια πολλά

πότε η μία πότε η άλλη

στήριγμα για όποια έκανε κεφάλι

γελάμε ΠΑΝΤΑ πολύ

το παίρνουμε και που και που σερί

έχουμε μια αδυναμία στο κρασί

και μας την δίνει καμιά φορά

στο τραμ μπαίνουμε

 να πάμε κάπου διαφορετικά

κάναμε και μπάνια βραδινά 

εμείς πάντα θ' αγαπάμε το Ζορμπά

ξεχωριστά πάντα τα γενέθλιά σου

και εκλογές περάσαμε για φαντάσου 

στην πλάτη του αδερφού σου

έβαλα τα χαμόγελά σου

σου τραγούδησα λοιπόν και εγώ μια βραδιά 

ένα τραγουδάκι

ώστε εκεί που πάς να με θυμάσαι και εμένα λιγάκι

θα σου στέλνω γράμματα

μα κάνε μου μια χάρη

να προσέχεις 

το σγουρό σου το κεφάλι!!!

Εγώ εδώ μ αυτον τον τρόπο σε αποχαιρετώ

να θυμάσαι πως θα ρθω να σε βρω

ό,τι και αν γίνει

 Σ ΑΓΑΠΩ !

*στην    

κολλητή μου τη *Δ

για σένα τα παραπάνω

κοίτα ρε γαμώτο πόσα 

μα πόσα εχουμε περάσει 

αυτά μόνο μια γεύση απ΄την    

μαγική ζωή μας..

θα μου λείψεις εκεί που 

θα πας

θα σε σκέφτομαι εκει που

θα μαι

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ

Όταν βρέχει να τ' ακούς...

και η θέα απ το παράθυρό μου

αυτή

το πρωτοβρόχι

με πήγε για μια στιγμή λίγο πίσω

ναι πέρασε καιρός απ την τελευταία βροχή

που πίστευα πως θα 'ρθεις

σαν φτιάξει ο καιρός

και ήρθε και αυτή η πρώτη βροχή 

έκανε τον κύκλο του

και εγώ χαμογέλασα

ίσως να μου λειψε αυτή η μελαγχολία του καιρού

ίσως να φταίει που πάω να σπουδάσω

ίσως αυτό το γκρι τα λέει όλα

ίσως δεν με νοιάζει το γιατί

μου φτάνει που

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ

*http://www.youtube.com/watch?v=Zz-yJ3Utwuo&feature=related 

το χρώμα του φεγγαριού

Τι χρώμα έχει η λύπη;

 Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. 

Δεν άκουσες; 

Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη; 

Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε. 

Τι χρώμα έχουν τα όνειρα; 

Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. 

Τι χρώμα έχει η χαρά; 

Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου. 

Και η μοναξιά; 

Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί. 

Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!

 Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο. Να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις. Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στον φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. 

Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, 

τι χρώμα έχει η αγάπη; 

Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο. 

Τι χρώμα έχει ο έρωτας; 

Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος. 

Έτσι ε, ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι. Κοίταξε μακριά στο κενό και δάκρυσε. 

"Αλκυόνη Παπαδάκη ''

Ό,τι μένει πίσω

"Οταν φεύγεις, είναι σίγουρο πως ρισκάρεις.

Τίποτα δεν θα μείνει έτσι, όπως τ'αφησες.

Ο,τι μένει πίσω σου , μπορεί να μην το

γνωρίσεις, αν θελήσεις να το ξαναδείς.

Δεν μπορείς να αιχμαλωτίσεις παρά μόνο

τις αναμνήσεις σου..."

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ARK festival 2011...είπα ξέφυγα

Μα ποιος θα σου πει τι ειναι ωραιο τι ειναι σωστο και ηθικο;

 Ποιος θα μου πει και τι να κανω τι ειναι κακο και τι καλο; 

μα θα ζωντανεύω θα ξεσπάω θα ερωτεύομαι
θα ξαγρυπνάω

η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ΄αταξία

πάρε χρώμα απ' τις πληγές σου

ντύσου κόκκινα

κόψε τα σχοινιά πριν γίνουν 

συρματόσχοινα

It was summer, more than any truth
You have never called me just to hear my voice