Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Και μ’ απάντησαν Τα γεφύρια χορταριάζουν. άμοιρη ψυχή μην ξεγελαστείς

Που είναι το σχέδιο Β ;
Τώρα που όλα τα οχυρά έπεσαν
Τώρα που όλα τα ζευγάρια διαλύθηκαν
τώρα ξέρω ,
Κάποια μέρα θα έρθει και για μας
Και εγω γ αυτό πρέπει κάτι δικό μου να κρύψω
και έχω και αυτό τον φόβο ότι δεν έκρυψα τίποτα
Μην τα αφήσω όλα στο εμείς 
"Τωρα που δεν υπάρχουνε διόδια, 
που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη"
Θα πρέπει να ξέρω
πως θα φύγεις
πρέπει να μαζέψω πράγματα 
για να μπορώ να ξαναζήσω.
Νιώθω οτι τα η στάθμη του νέρου έχει ανέβει
είμαι σε βαθιά νερά πλεον
και δεν βλέπω την έξοδο κινδύνου.


Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως

Σεπτέμβρης..
Πάει καιρός που οι Σεπτέμβρηδες είχαν το νόημα της αλλαγής
πλέον ο Σεπτέμβρης σημαίνει άντε πάμε πάλι 
βέβαια πλέον έχω έσενα 
βέβαια πλέον ο Σεπτέμβρης δεν φέρνει μαζί του ένα άγχος
και ας γελάω τώρα 
γιατί δεν φέρναν άγχος οι Σεπτέμβρηδες
φέρναν κάθε φορά κάτι καινούριο
πλέον ο Σεπτέμβρης δεν με συγκινεί τόσο
πλέον ο Σεπτέμβρης σημαίνει να τα πάω καλύτερα φέτος
να κάνω πράγματα για μένα 
να πάμε σινεμά



Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Τις τελευταίες μέρες μου θα τις ρίξω στη θάλασσα

2 χρόνια στην ανακαίνιση 
ρεκτιφιέ κανονικό
διακοπές τέλος
ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ
αηδιαστική λέξη τουλάχιστον
ξανα εδω? γιατι ? 
ίσως εδώ είναι πιο μυστικά και από το χαρτί στο συρτάρι

μου λείπει ήδη η θάλασσα 
ίσως κάνουμε και χρόνο να ανταμώσουμε
θα του ζητήσω να με πάει να δω τη θάλασσα 
να ξεσκάσουμε 
όταν θα πέσει πάλι ο χειμώνας να μας πλακώσει

χαμογελώ για αλλο ένα καλοκαιρι μαζί σου

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δε χορταριάζει

Γιατί δεν έχει άλλο λόγο υπαρξης 
να είσαι στην Αθήνα Αύγουστο και Παρασκευή 
αν δεν περιμένεις το βραδυ να πιεις μπύρες με τον κολλητό 
και να σου θυμίσει έστω και λίγο τα φοιτητικά σου χρόνια


ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΕΤΕ ΔΥΝΑΤΑ ΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑ

και τα υπόλοιπα δεν λέω καλά είναι 
απλά εχουν μιαν αλλη φλόγα 
αλλά συνεχίζουμε
και η ζωή μας εκπλήσσει
και εγώ με εκπλήσσω

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

άτιτλο

 τώρα όντως? 
Πως βρέθηκα εδώ?
καλαικαιρινή βδομάδα με άδεια στην άδεια Αθήνα.



σκεφτόμουν αυτό το '' η λύπη σου δίνει έμπνευση''
έγραφα κυρίως για να ξεσπάσω
έγραφα γιατί ήθελα να με διαβάσουν

είπα θα γράψω γιατί είμαι χαρούμενη και έτσι γουστάρω.

έχω 2 χρόνια να γράψω , για αυτό αυτό το χάλι.
 ε και ...

δύο χρόνια μετά .
είμαι ακόμα ρομαντική .
εχώ βρει έναν άνθρωπο που δεν θα μιλησω για αυτόν γιατί εδω μέσα ειναι σαν νεκροταφείο 
και όσοι έχω αναφέρει έχουν μείνει στο παρελθόν .
συμπαθώ πολύ λιγότερο τους ανθρώπους
είναι ικανοι για τα πιο τρομακτικά πράγματα .
οι άνθρωποι δεν αλλάζουν  βελτιώνονται ή προσπαθούν τουλάχιστον .
η μιζέρια των ανθρώπων παρατηρείται έντονα και μυρίζει άσχημα .
η εφηβεία έχει φύγει για τα κάλα 
αλλά ακόμα τα καλοκαίρια χορεύω στα νησιά .
μου την δίνουν οι σοβαροφανείς .
μετραμε μειον στις εξόδους
στις νεες φιλιες
στο πολυ ποτό 
, νταξει οι μπυρες με τον κολλητο δεν έχουν μείον,
στο τσιγάρο 
λέγε με και φλώρο καμμιά φορά δεν με πειράζει 
αρκετά, και ποιος ξέρει αν θα έχει συνέχεια ... εχω μια συνέχεια να ζήσω.