Μάλλον δεν ειμαι ακομα ετοιμη να σου δωσω μορφη
να βγεις απο μεσα μου , να σταματησεις επιτελους να τρως την ψυχη μου
με τροπο γελοιο , με τροπο χαζο .
Και σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω τι σκατα σκεφτομουν οταν δεν ειχα καποιον να σκεφτω
και δεν παει καιρος απο τοτε.
Δεν τα καταφερα.
Και δεν ειμαι δειλη ,και συγνωμη φιλες μου που δεν το λεω και ας το χετε καταλαβει
αλλα αν το πω , τοτε θα παρει μορφη και θα χει υποσταση και δεν θελω
Γιατι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει τιποτα
Εγω μονο να ελπιζω .. Μα καλα και αυτη η ελπιδα μου ,που ξεφυτρωσε ετσι ξαφνικα
και γιατι επιμενει ? γιατι δεν μαθαινει ? γιατι δεν τα παραταει να παμε στο διαολο?
Κακος μπελας μας βρηκε τωρα που λες , να παρακαλαω απο μεσα μου και να προσευχομαι σε ολες τις θρησκειες ,στην τυχη , το συμπαν ,αυριο να μου πεις ναι και να βγεις μαζι μου.
